อะไรบางอย่างที่ถูกประทับใจ

ข้อมูลเบื้องต้น

ความประทับใจที่มีต่อเพื่อนสนิท......

เนื้อเรื่อง

              ในช่วงชีวิตที่เกิดมาเพื่อนสำหรับผมมีมากมายแต่มีเพียงไม่กี่คนที่จะได้รับสิทธิ์เลื่อนขั้นเป็นเพื่อนสนิท คนที่เราจะสามารถพูดคุยได้ทุกเรื่องโดยไม่ต้องเกรงใจอะไรทั้งสิ้น คนที่จะคอยมอบความปรารถนาดี มอบความห่วงใยโดยไม่หวังอะไรนอกจากความรู้สึกที่ดีขึ้น

               ตั้งแต่จำความได้จนถึงวันนี้ผ่านการมีเพื่อนมามากมายอยากโชกโชน ทั้งในโลกแห่งความเป็นจริงและโลกไซเบอร์ อาทิเช่น ยุคของไฮไฟว์ ยุคของเฟสบุค เป็นต้น รวมๆเพื่อนที่มี มีเป็นพันแต่พอลองมานับดูว่าแท้จริงแล้วเรามีเพื่อนจริงๆกี่คนปรากฏว่าเหลือเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ดังนั้นเพื่อเป็นการตอบแทนความรู้สึกที่เพื่อนๆมีให้ผม ผมจึงแต่งตั้งบุคคลเหล่านั้นเป็นเพื่อนสนิท สำหรับความประทับใจที่มีต่อเหล่าเพื่อนสนิทของผมนั้น ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าผมเองเป็นผู้ชายเรื่องที่จะมาร้องห่มร้องไห้ ซึ้งจนน้ำตาเล็ดคงไม่มีเพราะเราก็เถื่อนๆกันทั้งนั้น แต่สิ่งที่เพื่อนสนิทของผมได้มอบให้มันคือกำลังใจที่มีให้กันตลอดเวลาทั้งที่แสดงออกมาและไม่แสดงออกมาให้เห็น ผมเชื่อว่าในหลายๆครั้งที่โหมดพลังใจมันตกต่ำถึงขีดสุดถ้าไม่ได้คนเหล่านี้มาช่วยเติมให้ทุกวันนี้ผมอาจจะไม่ได้เป็นอย่างนี้ก็เป็นได้ ตอนนั้นผมอยู่ม.3 มีงานค้างส่งอยู่มากพอดูเวลาเห็นทีว่ามันจะไม่ทันแน่ ทั้งงานกลุ่ม ทั้งงานเดี่ยวเต็มไปหมด แต่พอลองมองดูเพื่อนๆเหล่านี้พบว่า อ้าวมันก็ยังไม่เสร็จเหมือนกันแถมมีมากกว่าผมเสียอีก ผมก็เลยสบายใจขึ้นมาเยอะ จนในที่สุดเราก็ผ่านช่วงเวลาอดหลับอดนอนมากันได้ ส่วนนี้คือกำลังใจที่พวกเขามอบให้โดยไม่ได้ตั้งใจแต่ผมชื่นชอบข้อนี้ที่สุด สำหรับกำลังใจที่พวกเขามอบให้ยามถ้อเห็นทีต้องยกนี่เลย ตอนสอบเข้าม.ปลาย พวกเราเองก็ใช่ว่าจะเก่ง ที่เกรดดีๆเพราะทำงานส่งครบ พอตอนสอบพวกเราก็ต้องแยกย้ายกันไปแต่สิ่งที่พวกเราพยายามจะบอกกันเสมอ มึงได้แน่ ยังไงมึงก็ได้อยู่แล้วเว้ย โชคดีเพื่อน เป็นคำที่มักได้ยินในช่วง 2 เดือนหลังจบม.3 แม้มันจะเป็นคำเล็กๆแต่มันมีพลังยิ่งใหญ่สำหรับคนอย่างผมอย่างยิ่ง ถึงตอนนี้ผมจะได้เพื่อนสนิทเพิ่มขึ้นมาแต่ผมก็ไม่มีวันลืมเพื่อนสนิทที่เราเคยรู้จักกันแม้ในวันนี้เราจะห่างไกลกัน แต่ความรู้สึกยังส่งถึงกันเสมอ เสียดายที่พอม.ปลายแล้วทุกคนก็ต้องเรียนพิเศษกันอย่างหนักทำให้มีเวลาเจอกันน้อยปิดเทอมก็ต้องอยู่จังหวัดที่เรียนทำให้เราไม่ได้เจอกันเลยแต่ก็ไม่เป็นไรเรียนจบเมื่อไหร่ค่อยเจอกันก็ได้นี่.......

           ส่วนตัวแล้วคิดว่าเพื่อนที่ทุกคนได้เจอมันแตกต่างกันไปตามความต้องการของคนๆนั้นเพื่อมาช่วยเติมเต็มช่องว่างแห่งความรู้สึกที่เรานั้นไม่มี ผมเชื่อว่าเราไม่ได้เลือกเพื่อนหรอกครับแต่ความรู้สึกเป็นตัวเลือกต่างหาก ดังนั้นผมคิดว่าเพื่อนของทุกคนล้วนดีทั้งนั้น เพราะความรู้สึกของเพื่อนจะมอบแต่ความห่วงใยโดยที่ไม่มีอะไรแอบแฝงมาข้างในแล้วถ่ายทอดให้กันและกัน ความซึ้งของผมก็มีแค่นี่ละครับ